ตอนที่1. แม่ยายเปิดประเด็น

"บรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน ในช่วงบ่ายวันศุกร์ ผมขออนุญาตลางานครึ่งวัน เพื่อจะไปดูน้องนาย ลูกชายคนโตที่โรงพยาบาล และจะแวะกลับไปที่คอนโดเพื่อที่จะไปรับยายชาลี แม่ยายของผมและน้องคุณลูกชายคนเล็ก เพื่อจะเดินทางกลับจังหวัดร้อยเอ็ดบ้านเมียและแม่ยายของผม "
    หลังจากเยี่ยมลูกชายคนโตของผมและให้พ่อแม่ผมดูแลลูกต่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมกับคุณแคทภรรยาของผมแม่ลีและน้องคุณลูกชายคนเล็ก พวกเราก็ออกเดินทางโดยเจ้ารถ SUV รถยนต์อเนกประสงค์คันเก่งของผม ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่จังหวัดร้อยเอ็ด ระหว่างทางรถรายังไม่ค่อยติดมากนักเนื่องจากยังอยู่ในช่วงเวลาบ่าย3โมง คนยังไม่เลิกงานกันก็มีเพียงแต่รถบรรทุกสิบล้อวิ่งอยู่บนถนนมอเตอร์เวย์ที่จะมุ่งหน้าออกไปสู่บางปะอิน  ส่วนเราก็ขับมุ่งหน้าสู่จังหวัดสระบุรีเพื่อจะออกไปโคราช  ประตูสู่แดนอีสานเพื่อจะมุ่งสู่จังหวัดร้อยเอ็ด
    ระหว่างทางช่วงปากช่อง เขาใหญ่มีเมฆฝนอยู่เป็นระยะ  แต่รถเรก็ยังวิ่งไปอย่างสบายเนื่องจากเป็นรถอเนกประสงค์คันใหญ่เราจึงวิ่งผ่านฉลุยไม่เกรงใจใคร แต่ก็ไม่ขับจี้ตูดหรือแซงรถคันอื่นอย่างน่าเกลียดเหมือนรถหลายๆคันที่เขาทำกัน
เพลงและบรรยากาศบนรถเข้ากันมากผมเปิดเพลงลูกทุ่งเอาใจแม่ยายเพราะคนวัยนี้ไม่ชอบฟังเพลงหนักๆหรือว่าเพลงรุ่นใหม่ๆที่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ผมก็เลยเปิดเพลงลูกทุ่งเบาๆให้แกฟังส่วนภรรยาและลูกคนเล็กผมไม่ต้องพูดถึงพอข้ึนรถเจอแอร์เย็นๆก็หลับสบายไม่สนใจใครทั้งนั้น
   "แม่ชอบเพลงลูกทุ่งแบบนี้ฟังแล้วสบายคิดถึงอดีต" แม่ยายผมเอ่ยขึ้นมาหลังจากเมียผมและลูกหลับสนิท
   "ใช่แม่ผมก็ชอบฟังครับตอนเด็กๆเวลาผมนั่งรถไปกับพ่อแม่ผมพ่อผมก็มักจะชอบเปิดเพลงลูกทุ่งลูกรุงให้ฟังสบายๆ ฟังแล้วมันเข้ากับวิถีชีวิตคนไทยอย่างพวกเรา"
   "แต่ขับรถช่วงกลางค่ำกลางคืนเจอฝนตกนี่มันก็แย่นะ"แม่ยายแกบ่นๆ
   "ครับขับกลางคืนต้องระวังเป็นพิเศษครับแม่ผมไม่ค่อยขับเร็วหรอกครับบางทีเส้นไหนที่ไม่มีไฟทางเป็นทางโค้งมันอันตรายครับผมไม่กล้าเสี่ยง"ผมพูดพลางขับแซงซ้ายรถบรรทุกสิบล้อออกมาซึ่งพี่แกขับวิ่งขวามาตลอดทางแบบไม่สนใจใครเลยพับผ่า! ถนนนี้หัวใจข้าจองคนเดียวรึไง?ผมนึกด่าในใจ
   แม่ยายแกเงียบไปพักนึงซึ่งแกคงเห็นผมอารมณ์เสียกับรถสิบล้อข้างหน้าที่ไม่ยอมหลบออกซ้ายให้รถเรา รถวิ่งไปเรื่อยช่วงปากช่องฝนยังตกเป็นระยะแรงบ้างเบาบ้างสลับกันไปมาพาให้ผมต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษในการขับรถ
   "ขับรถกลางค่ำกลางคืนเวลาเห็นอะไรก็อย่าไปทักนะลูก"แม่ยายผมพูดขึ้นมาหลังจากทีแกเงียบไปพัก
 พอได้ยินที่แกทักมาผมก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะผมก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าผู้ใหญ่สมัยก่อนกลางค่ำกลางคืนถ้าเราเห็นอะไรเขาไม่ให้ทัก  ไอ้ที่ว่าเห็นอะไรนั้นตามความเข้าใจของผมและทุกคนคือ "วิญญาณหรือผี!" นั่นเอง
    ระหว่างขับไปในใจก็คิดว่าหรือว่าแม่ยายผมเห็นอะไรแกจึงทักผมขึ้นมาแบบนี้ หรือแกอาจจะพูดเตือนสติผมให้ฉุกคิดและมีสติในการขับรถก็อาจจะเป็นได้
   "เห็นบรรยากาศแบบนี้แม่ก็นึกถึงสมัยอยู่อุดร สมัยแม่สาวๆแม่ทำงานที่นั่น เจอเรื่องแปลกๆเยอะๆ" แม่ยายผมแกเปิดประเด็นเข้าให้แล้วไง
  "เอี้ยดดดด!!!" เสียงเบรครถผมดังสนั่น ภรรยาและลูกของผมสะดุ้งตื่นทันที
"อะไรของเธอนี่ย! พี่โยเมียผมตะโกนสุดเสียง
  ผมพยายามตั้งสติและควบคุมรถให้ไปต่อ
   ..........